Epilepsie

Epilepsie komt veel vaker voor dan men zou denken. Dat epilepsie ook klassiek homeopathisch behandeld kan worden is vrijwel onbekend.

Indien iemand epileptische aanvallen heeft en daarvoor reguliere medicatie gebruikt is het absoluut af te raden deze te stoppen indien men zich wendt tot een klassiek homeopaat.
Indien u zich wil laten behandelen door een klassiek homeopaat in verband met epileptische aanvallen en deze u vertelt te stoppen met de reguliere medicatie raad ik u aan naar een andere klassiek homeopaat te gaan. Door zo maar te stoppen kunnen zware aanvallen en/of status epilepticus ontstaan.
Zo gaandeweg de homeopathische behandeling kan bekeken worden of reguliere medicatie verminderd zou kunnen worden, doch alleen in overleg met de arts die de medicatie heeft voorgeschreven.
Omdat epilepsie in vele vormen kan voorkomen is het stoppen/verminderen van de reguliere medicatie afhankelijk van de ernst van de epilepsie en het advies van de arts/specialist die de medicatie voorschreef.

Zoals u onder aan dit artikel in een drietal casussen kunt lezen kan de behandelduur variëren van zeer kort tot zeer langdurig en met wisselend resultaat.

Er zijn allerlei vormen van epilepsie deze heeft men onder verdeeld in partiële aanvallen, complexe partiële aanvallen, absences en de echt grote tonisch-clonische aanvallen. Ook spreekt men wel van de grand mal, de petit mal, focale epilepsie en temporale epilepsie.

De aard van de verschijnselen is afhankelijk van de plaats in de hersenen die meedoet, de uitbreiding daarvan over de hersenen en de ernst. Epilepsie is simpel gezegd een verstoorde hersenactiviteit, een soort elektrische kortsluiting.
Er kunnen vele oorzaken aan ten grondslag liggen, soms is er geen duidelijke aanleiding.
Qua oorzaak kan men denken aan erfelijke belasting, een mechanische beschadiging aan de hersenen, hersentumoren, een hersentrauma, meningitis etc.

Indien iemand last heeft van absences wil dat zeggen dat deze persoon kortdurend even van de wereld is. Meestal merken anderen er niets van. Het kan lijken alsof iemand aan het dagdromen is. Soms komen ze maar heel af en toe voor, soms meerdere malen per dag. Absences kunnen in combinatie met hyperventilatie voorkomen.

Bij de eenvoudige partiële aanval (ontstaan in één bepaald deel van de hersenen) is er meestal sprake van korte lichte aanvalletjes. Een korte ongecontroleerde beweging van arm, been of hoofd. Iemand kan ineens vreemde smaak-/geursensaties hebben of bepaalde onwerkelijk gevoelssensaties. Soms is dit een voorbode voor een echt zware epileptische aanval.

Bij complexe partiële aanvallen zijn meerdere hersendelen betrokken. Over het algemeen zal hierbij bewustzijnsverlies optreden. De aanval wordt vaak vooraf gegaan door voorgevoelens (bepaalde gevoelssensaties ook wel aura’s genoemd). Over het algemeen zal de aanval bestaan uit vreemde bewegingen zoals slikken, smakken, kauwen en/of gedachteloos dingen doen. Achteraf weten de mensen er weinig of niets meer van.

Bij focale epilepsie, die men ook wel Jacksonaanval noemt, treedt er kramp op bijvoorbeeld in de duim. Heel soms breidt deze trekking zich over het hele lichaam uit en kan er een grand mal ontstaan.

Temporale epilepsie kenmerkt zich door afwijkend gedrag met een daling van het bewustzijn. Het is alsof iemand slaapwandelt. Men kan dan bv iemand zien afstoffen zonder stofdoek of thee zien schenken zonder dat er thee in de pot aanwezig is.(zie ook complexe partiële aanvallen)

De zware epileptische aanvallen kenmerken zich met de tonische en clonische fase. Meestal wordt een dergelijke aanval voorafgegaan door allerlei sensaties zoals bv: geuren, flitsen, geluiden en allerlei andere aura’s. Daarna gevolgd door de tonische fase dat wil zeggen dat er een soort stijve kramp optreedt in het hele lichaam. Een enkele keer wordt deze fase ingeluid met een harde schreeuw. Er treedt bewusteloosheid op en de patiënt kan blauw verkleuren. Deze fase wordt gevolgd door de clonische fase . Men ziet dan de trekkingen, ongecontroleerde bewegingen, urine laten lopen, schuim op de mond, op de tong bijten etc.
Deze fase kan gevolgd worden door coma (de patiënt is niet te wekken), door slapen (de patiënt is wel te wekken). Tevens kan na een dergelijke aanval enorme verwardheid optreden waardoor omstanders zouden kunnen denken dat iemand dronken is of wat anders heeft gebruikt.

Iemand die lijdt aan epilepsie kan ook in de status epilepticus komen te verkeren. Dat wil zeggen dat iemand niet meer uit de aanval komt. Hij/zij blijft in de epileptische toestand. Het is belangrijk om in een dergelijk geval snel hulp te zoeken door bijvoorbeeld 112 te bellen.

Boven staan de meest voorkomende vormen van epilepsie doch men kent tevens de Benigne Rolandische epilepsie, het Landau Kleffner syndroom, het syndroom van Lennox-Gastaut en ook bij de ziekte Von Recklinghausen (neurofibromatose) kan epilepsie voorkomen.

De reguliere medicatie die gebruikt wordt bij epilepsie zoals bijvoorbeeld Sabril, Depakine, Frizium Tegretol en dergelijke kennen veel bijwerkingen zoals bijvoorbeeld afvlakking van het gevoel, spierzwakte, dubbelzien, verwardheid, droge mond, jeukende huid, hallucinaties, stemmingswisselingen, maag-/darmstoornissen, eetluststoornissen etc.
Het zou dus zeker de moeite lonen te proberen om met alternatieve geneeswijze tot een vermindering van reguliere medicatie te komen of zelfs te genezen van epilepsie. In het geval van klassieke homeopathie is dat zeker niet onmogelijk. Het voert echter te ver om te stellen dat iedereen kan genezen van epilepsie door middel van klassieke homeopathie.
Over het algemeen is een lange behandelduur noodzakelijk.

Casus 1

In september 1994 raakt een meneer betrokken bij een ernstig auto-ongeval. Hij breekt zijn bekken en ligt 3 weken in coma. Daarna is lange tijd van revalidatie nodig. Na de revalidatie merkt zijn omgeving op dat hij zichzelf niet meer is. Hij lijkt een andere persoonlijkheid. Van open en extravert is hij nukkig en gesloten geworden. In 1996 treedt de eerste epileptische aanval op. Voorafgaand aan de aanval wordt hij misselijk en krijgt een bittere smaak in de mond. Daarna raakt hij buiten bewustzijn. Niet altijd maar vaak maakt hij dan slaande bewegingen met de armen en benen.
Hij kan zijn werk vanuit veiligheidsoverwegingen niet meer uitoefenen. Hij solliciteert op andere banen, maar zodra zijn medische doopceel wordt gelicht wordt hij afgewezen.
Dit brengt veel stress te weeg, waardoor zijn aanvallen toenemen. Hij staat op zware medicatie . Door al die medicatie heeft hij veel last van bijwerkingen.
In 1998 bezoekt hij een klassiek homeopate. Op dat moment zijn de aanvallen aardig onder controle maar verkeerd hij in een zware depressie. Hij zegt:” Ik ben mijzelf steeds maar aan het verantwoorden tegenover de maatschappij. Aan de buitenkant zie je niets aan mij en omdat ik nog redelijk jong ben, denkt iedereen dat ik een uitvreter ben. Als ik een aanval krijg, alhoewel dat nu niet zo vaak meer voorkomt, ben ik steeds maar bang dat ik een ander daardoor schade berokken. Ik ben bang dat ik beroofd wordt. Ik schaam me voor mijn vrouw en kinderen omdat ik heel soms ook urine laat lopen tijdens een aanval. Ik heb wel eens gedacht dat ik er maar een einde aan moet maken. Ik zet een pistool tegen mijn hoofd en ik schiet denk ik dan. Maar ja, dat kan je je familie niet aandoen en ik weet nu dat ik dat alleen maar denk als ik echt diep in de put zit. Dat kan de volgende dag of week weer over zijn”.
Op andere mensen maakt hij de indruk een koele kikker te zijn. “Ze denken dat ik alleen maar zwart-wit denk, maar dat is niet zo, dat is een verdedigingsmechanisme van me geworden.”

Op grond van dit verhaal en nog wat andere symptomen geeft de homeopate hem een middel.
Gezien de mentaal-/emotionele problematiek is de duur tussen de consulten wat korter dan gemiddeld 6 weken. Na 5 maanden en 2 herhalingen van het middel, voelt hij zich, zoals hij zelf aangeeft: “van binnen een stuk beter”. Volgens zijn vrouw is hij minder zwaar op de hand en lacht hij meer. Ook heeft hij meer energie. Nog niet zoals vroeger maar toch zeker 40% meer. Gedurende het jaar daarna krijgt hij nog enkele malen zijn eerste middel.
Zijn energie is weer beter geworden en depressief is hij niet meer. Hij omschrijft het als “Ik heb weer vertrouwen in mijzelf”.
Hij vindt een baan en gaat daar met veel plezier heen. Hij heeft het gevoel dat hij weer meetelt.
Zijn aanvallen zijn veel minder dan voorheen en na overleg met de specialist mag hij de dosis verminderen. Dat verloopt zonder problemen. Na een aantal maanden echter nemen de aanvallen weer toe en moet de medicatie weer opgevoerd.
Besloten wordt een ander homeopathisch middel in te zetten. Het meest typerende nieuwe symptoom dat deze meneer ontwikkeld is het gevoel van een stomp in de maag voordat de aanval echt komt. Na de aanval heeft hij steevast de hik. Op grond hiervan wordt een ander middel gegeven.
Zijn aanvallen worden minder frequent en minder heftig, doch hij valt terug in depressie. Toch wordt hetzelfde middel herhaald in een iets hogere potentie, waarna terstond verbetering optreedt.
Op dit moment (september 2001) is de epilepsie niet weg, maar de aanvallen zijn met zo’n 80% verminderd en zijn ook minder heftig. Ook de reguliere medicatie is met de helft terug gebracht. Mentaal-/emotioneel gaat het goed met hem. Of hij ooit helemaal van de reguliere medicatie af kan is op dit moment onduidelijk.

Aantal consulten tot op heden: 30
Aantal middelen: 2 in verschillende potenties
Behandelduur: nog niet helemaal afgerond.

Casus 2

Een meisje van ruim 7 jaar heeft absences. Deze diagnose is 4 maanden geleden gesteld.
Ze heeft geen medicatie. De aanvallen zijn vaak op school, waardoor zij mist wat de juf vertelt. Het is een vrolijk en zeer lief en meegaand meisje. Ze heeft een bijna engelachtige uitstraling. Ze kan slecht alleen zijn. Alhoewel zij lichtelijk kouwelijk is, kan zij slecht tegen de warmte. Ze krijgt het dan erg benauwd. Als zij ijs eet krijgt ze acuut buikpijn. Ze heeft een hekel aan jus maar eet wel boter. Drinken doet zij zelden. Haar moeder moet haar vaak drinken opdringen. Ze is wat verlegen en bloost snel, maar kan af en toe toch wel fel uit de hoek komen, alhoewel ze zich meestal laat ondersneeuwen door anderen. Over het algemeen is het een echt knuffelkind aldus de moeder.

Zelden krijgt de homeopate een zo prachtig constitutioneel beeld te zien. Het middel kan na het consult gelijk mee. Na 3 weken zijn de absences compleet verdwenen. Heeft zij geen last meer als zij ijs eet en komt ze meer voor zich zelf op. Een complete verbetering op elk niveau. Tot op heden (2 jaar na de medicatie) is er niets meer aan de hand met dit meisje.

Behandelduur: 3 weken
Aantal consulten: 2 waarvan 1 telefonisch
Aantal middelen: 1

Casus 3

Een vrouw van 41 jaar heeft vanaf haar 1ste jaar last van epileptische aanvallen. In de loop der jaren zijn deze niet heftiger maar wel frequenter geworden. Zonder medicatie zou zij er zeker 3 op een dag hebben. Nu heeft zij 2 aanvallen in de week. Voorafgaand aan de aanval is zij misselijk, heeft hoofdpijn en wordt erg duizelig. Dit ontstaat van het ene op het andere moment. Zij moet dan heel snel gaan liggen want anders valt zij zo maar op de grond.
Ze heeft afwisselend ernstige aanvallen en minder ernstige. Tijdens een ernstige aanval wordt zij blauw in het gezicht. Heeft heftige trekkingen, geeft over en laat urine lopen. Gelukkig komen deze niet zo vaak voor. Voorafgaand aan een lichte aanval is zij wel misselijk en duizelig maar krijgt geen hoofdpijn. Na een dergelijke aanval is zij totaal gedesoriënteerd. Vreemd is dat zij na een heftige aanval geen spierpijn heeft, maar na een lichte aanval wel. Dit verdwijnt een paar uur na de aanval. Ten gevolge van haar epilepsie ontwikkelde zich 2 jaar geleden pleinvrees. Ze is zeer depressief en ervaart allerlei bijwerkingen van de medicatie.
Haar huwelijk is stukgelopen. Zij had dol graag kinderen willen hebben doch gezien haar epilepsie en medicatie was dat niet mogelijk voor haar. Ze heeft een zeer ongelukkige jeugd achter de rug en haar leven is nu niet veel beter, geeft ze aan. Ze zou zich zo graag eens gelukkig willen voelen. Ze heeft er geen idee van hoe dat zou voelen.

Op grond van haar hele verhaal en vele andere symptomen schrijft de homeopate een middel voor.
Hier gebeurt niets op. Zelfde middel vaker doseren levert ook geen verbetering op. Hogere potentie zelfde middel ook geen reactie. Er volgen 4 andere middelen zonder een greintje verbetering. We zijn dan inmiddels 1 jaar verder zonder ook maar enig resultaat.
Dan vertelt deze mevrouw dat zij last heeft gekregen van ernstige diarree (voorheen had zij altijd verstoppingen). Na de diarree is zij compleet uitgeput en transpireert heel erg. Ze ziet er slecht en afgetobd uit. Besloten wordt om acuut te behandelen. Na het middel knapt zij op.
Wat vreemd maar zeer welkom is, is dat zij gedurende 2 weken geen enkele aanval ontwikkelt. Na deze 2 weken beginnen de aanvallen weer. De homeopate geeft haar hetzelfde middel en weer blijven de aanvallen uit. Het betreft hier een middel waarvan niet echt bekend is dat het in het beeld ook dergelijke epileptische aanvallen heeft. Vervolgens krijgt zij meerdere malen het middel dat oorspronkelijk werd voorgeschreven op de diarree-symptomen, in hogere potenties, met als gevolg dat zij nu nog 2x per maand een aanval heeft. Een zware aanval heeft zij niet meer gehad. Daardoor gaat zij zich zekerder voelen, waardoor ze weer hoop krijgt. Na enkele maanden gaat zij voor het eerst weer naar buiten. Ze durft niet ver, maar langzaam maar zeker gaat dat ook beter. De homeopate lijkt het onverstandig om de reguliere medicatie af te bouwen, voorzover de arts er al akkoord mee zou gaan. 31/2 jaar na de start van de behandeling heeft deze mevrouw nog steeds 2 x per maand een lichte epileptische aanval. Mentaal-/emotioneel is zij echter zeer sterk verbeterd. Ze is niet meer depressief en durft weer dingen te ondernemen. Haar pleinvrees is verdwenen. Sinds kort heeft zij een lieve man leren kennen en de liefde die zij van deze man ontvangt zal zeker bijdragen in haar genezingsproces. Veel andere lichamelijke klachten zijn sterk verminderd en/of verdwenen. De prognose van de homeopate is dat zij betwijfelt of verdere verbetering mogelijk zou kunnen zijn en afgesproken wordt alleen verder te behandelen indien er een terugval zou optreden en/of tijdens acute ziektetoestanden. Natuurlijk staat het deze mevrouw vrij een andere klassiek homeopaat of alternatieve genezer te consulteren. Tot op heden (sep 2001) is zij echter tevreden met haar mentaal-/emotionele en lichamelijke toestand.

Aantal consulten: 32
Behandelduur: open
Aantal middelen:7

NB.: In Engeland werd in de ‘mail on sunday’ een artikel gepubliceerd over Zyban.(een medicijn dat voorgeschreven wordt om mensen te helpen te stoppen met roken) Dit middel zou bij 18 mensen de dood hebben veroorzaakt en ook werd er gewaarschuwd voor epileptische aanvallen t.g.v. Zyban. In Nederland meldde de Telegraaf dat sinds de introductie van Zyban in Nederland er zeven meldingen zijn geregistreerd van epileptische aanvallen na het gebruik van Zyban.