Beata Bishop had een melanoom met uitzaaiingen. Toen ze besloot dat ze niet geopereerd wilde worden, gaf haar arts haar nog een halfjaar. Inmiddels is ze dertig jaar verder en blaakt van gezondheid… dankzij de Gersontherapie.
Beata Bishop besteedde niet veel aandacht aan de koffiekleurige moedervlek op haar rechterscheenbeen die langzaam maar zeker de afmetingen van een vingernagel had gekregen. Toen haar arts tijdens een routinecontrole de vlek ontdekte, adviseerde die om er ogenblikkelijk mee naar de dermatoloog te gaan.
Twee weken later hoorde Beata dat het een melanoom was: de gevaarlijkste vorm van huidkanker. Onbehandeld wordt een melanoom snel groter en verspreidt zich door het lichaam. Dat maakt behandeling lastig, waardoor iemand uiteindelijk aan een melanoom overlijdt.
Het grootste deel van de mensen die aan huidkanker sterven, heeft een melanoom, hoewel die slechts 1 procent vormt van alle gevallen van huidkanker.1
Beata kreeg het advies om zich meteen te laten opereren, om niet alleen de moedervlek, maar ook een groot gedeelte daaromheen weg te laten snijden: een huidoppervlak van 18 bij 23 cm. ‘Om verdere problemen te voorkomen,’ zei haar arts. Ze zou een huidtransplantatie uit haar linkerbeen nodig hebben ‘om het gat te bedekken’ en zou twee tot drie weken in het ziekenhuis moeten verblijven.
Hoewel Beata – 55 jaar oud en journalist bij de BBC – zich fit en gezond voelde, was ze ‘in shock’ door de diagnose en het vooruitzicht van zo’n agressieve ingreep, maar ze stemde ermee in.
Niet lang daarna lag Beata in een ziekenhuisbed bij te komen van haar operatie. De chirurg vertelde haar dat de procedure geslaagd was. Ze was wel ernstig beschadigd en het zou drie maanden duren voordat ze weer kon lopen, maar Beata was blij dat ze ‘de kanker op tijd een halt toegeroepen hadden en ze zich geen zorgen meer hoefde te maken’.
Maar Beata’s zorgen waren niet voorbij. Ongeveer een jaar later ontdekte haar arts een tumor in haar lies, aan dezelfde kant als het melanoom. Dat betekende dat de kanker was uitgezaaid naar de lymfeklieren (in haar geval: stadium 4).
‘Als een melanoom zich naar een ander deel van het lichaam heeft uitgezaaid, is dat heel slecht nieuws,’ zegt Beata. ‘Het was een enorme klap.’
Opnieuw kreeg Beata het advies om zich meteen te laten opereren: de tumor en alle lymfeklieren in haar rechterlies moesten worden weggehaald. Ze kreeg te horen dat ze zonder die behandeling binnen een halfjaar zou overlijden.
Maar dit keer volgde Beata het advies van haar arts niet op. ‘Als de eerste operatie het probleem niet had opgelost, waarom zou de tweede dat dan wel doen?’ redeneerde Beata. ‘Ik zou alleen maar erger verminkt en uitgeput raken.’
Kankerbehandeling op basis van voeding
Beata besloot in plaats daarvan op zoek te gaan naar alternatieve kankerbehandelingen. Ze maakte daarbij gebruik van haar vriendennetwerk en van haar onderzoeksvaardigheden, die ze zich als journalist eigen had gemaakt. Als snel stuitte ze op een behandeling die haar aandacht trok: de Gersontherapie, een kankerbehandeling die voeding als uitgangspunt neemt.
De therapie werd ontwikkeld door de in Duitsland geboren (en inmiddels overleden) Amerikaanse arts Max Gerson en bestaat uit een vetarm, zout- en vleesloos biologisch dieet en heel veel versgeperste sappen, die je met tussenpozen van één uur drinkt. Ook voedingssupplementen en koffieklysma’s vormen een belangrijk onderdeel van de behandeling.
Toevallig woonde Gersons kleindochter, Margaret Straus, destijds in Londen en Beata zocht haar op. ‘Ze raadde me het boek van haar grootvader aan,’ zegt Beata. ‘Wat er in het boek stond leek mij volkomen logisch: dat kanker een ziekte is van het hele organisme. Je kunt de tumor wel weghalen, maar dat is niet afdoende. Je moet de rest van je lichaam weer in optimale gezondheid terugbrengen.’
Margaret vertelde Beata over de Gersonkliniek in Mexico, waar patiënten onder toezicht van speciaal daarvoor opgeleide artsen met de Gersontherapie kunnen beginnen. De kliniek leert patiënten ook hoe ze de therapie zelf kunnen toepassen, zodat ze ermee kunnen doorgaan als ze weer thuis zijn.
Beata was ervan overtuigd dat de Gersontherapie voor haar de juiste keus was en maakte een afspraak bij de Mexicaanse kliniek, tot grote verbazing van haar leidinggevenden bij de BBC. ‘Ze dachten dat ik knettergek geworden was,’ zegt Beata. ‘Maar ze toonden begrip en vonden het prima dat ik een poosje wegging.’
Biologisch dieet
In de kliniek onderging Beata verschillende onderzoeken en testen, daarna kreeg ze een intensieve ontgiftingskuur en moest ze een volledig biologisch dieet volgen. ‘Het luisterde heel nauw,’ zegt Beata. ‘Ik moest in totaal dertien glazen sap drinken, ieder uur één; ik mocht alleen bepaalde natuurlijke verzorgingsproducten gebruiken; en ik kreeg dagelijks vijf koffieklysma’s.’
Het moeilijkste was volgens Beata om niet te roken, want ze rookte tot dan toe twintig sigaretten per dag. Maar ze deed alles wat haar gezegd werd, hield zich strikt aan de therapie en ‘leefde bij de dag’.
Na drie weken was er een bemoedigende ontwikkeling. Die had niets te maken met haar kanker, maar met een andere diagnose die ze had gekregen toen ze in de kliniek werd opgenomen. ‘Uit de eerste bloedonderzoeken was gebleken dat ik diabetes type 2 had.
Maar toen ze me drie weken later opnieuw testten, waren de uitslagen normaal.’
Ook Beata’s beginnende artrose in haar rechterhand verdween, en is daarna nooit meer teruggekomen, net zo min als haar pijnlijke tandabcessen. Dat motiveerde haar om zich aan de therapie te houden en twee maanden in de kliniek te blijven. Daarna keerde ze naar huis terug en zette daar de therapie zelf voort.
Beata ontdekte dat dat veel moeilijker was, maar gelukkig vond ze een arts die vertrouwd was met de Gersontherapie en die haar wilde begeleiden. Ook vond ze een behulpzame jongeman die biologische groenten en fruit bezorgde bij Gersonpatiënten in Londen. Verder nam ze twee meisjes in dienst die haar hielpen haar dertien dagelijkse sappen klaar te maken.
Beata overleefde haar prognose van een halfjaar en voordat ze het wist haalde ze de 1 jaarsoverleving. Hoewel het geen gemakkelijke weg was geweest, voelde ze zich topfit en er waren geen aanwijzingen dat de kanker zich verder had uitgezaaid. ‘Het lichaam heeft er lang voor nodig om uitgeput te raken en ziek te worden,’ zegt Beata. ‘Dus het duurt ook lang voordat het weer gezond is.’
Wat Beata de kracht gaf om de Gersontherapie vol te houden, was de gedachte dat haar leven ervan afhing. Ze had ook regelmatig contact met de Gersonartsen in Mexico, evenals met Gersons dochter Charlotte, die haar de begeleiding en bemoediging gaf die ze zo hard nodig had.
Nadat ze zich twee jaar lang aan de therapie gehouden had, was Beata ‘zo gezond als maar kan, nog gezonder dan toen ik een kind was’. Toen mocht ze het strenge regime loslaten en overstappen op een ‘onderhoudsprogramma’, waaraan ze zich sindsdien houdt.
Een tumor zo hard als steen
De tumor in Beata’s lies verdween niet, maar werd hij ontzettend hard, wat hem de bijnaam ‘Steentje’ opleverde. Op zeker moment onderging Beata een scan, waarop te zien was dat het ging om ‘een rond dingetje op een steeltje, dat niet aan ander weefsel vastzat’. ‘Dat was heel ongebruikelijk,’ zegt Beata, ‘omdat tumoren zich normaal gesproken aan het omliggende weefsel hechten.’
Beata kreeg van Charlotte Gerson het advies om haar Steentje weg te laten halen, een eenvoudige ingreep onder lokale verdoving. Maar Beata ging terug naar Mexico om het daar te laten doen. ‘Ze hoefden alleen maar het steeltje door te knippen,’ vertelt Beata. ‘Ik hield er een zeer bescheiden litteken in mijn lies aan over.’
De tumor werd in het laboratorium onderzocht, en die bleek actieve melanoomcellen te bevatten die ingekapseld waren door ‘een zeer dikke buitenlaag, die versteend, bijna kogelwerend was.’ Een dergelijke ‘insluiting’ van kwaadaardige cellen blijkt volgens Beata vaak voor te komen bij Gersonpatiënten.
‘Er waren verschillende anderen die een tumor op een steeltje hadden, die gewoon kon worden afgeknipt. Het gebeurt ook dat het lichaam de tumor absorbeert en dat hij uit zichzelf verdwijnt.’
Gezond en melanoomvrij
Beata heeft sindsdien – en dat was in 1983 – geen nieuwe tumoren meer gehad. Nu, meer dan dertig jaar later, is Beata 92 jaar en nog steeds gezond en melanoomvrij, en ze ziet er geweldig uit.
Ze was zo overtuigd van de werking van de Gersonmethode dat ze besloot te helpen bij de oprichting van een Gersonkliniek in Hongarije. Het moest voor mensen in Europa eenvoudiger en goedkoper worden om de Gersonbehandeling te ondergaan, de behandeling waaraan zij haar leven te danken heeft. Ook schreef ze een boek over haar eigen ervaring, A time to heal (2000), en samen met Charlotte Gerson schreef ze Healing the Gerson way (2010).
Vandaag de dag is Beata Bishop actief betrokken bij de Britse Gersontherapie Steungroep, die ze in 1993 samen met andere mensen die van kanker genezen waren heeft opgericht.
Een van de vragen die Beata vaak krijgt, is hoe het kon dat ze, toen ze te horen had gekregen dat ze er zo slecht voorstond, toch zo’n vertrouwen in de Gersontherapie had. ‘Het ging niet om vertrouwen,’ antwoordt ze dan, ‘maar om logica, gewoon logica.’
Joanna Evans
Bron: Het Gersoninstituut: www.gerson.org
Opmerking mijnerzijds:
Bovenstaand verhaal is erg positief. U dient er rekening mee te houden dat niet iedere patient met dezelfde diagnose als Beata dergelijke resultaten zal behalen en dat melanoom zeker als dit stadium 4 betreft zeer ernstig is.
Het is mij ook niet bekend of er meerdere mensen baat hebben gehad bij gersontherapie. Desalniettemin vond ik, omdat deze therapie mij totaal onbekend was, dat het zinvol zou zijn dit artikel van de hand van Joanna Evans te plaatsen op mijn website
